درمان عسلی با دکتر زنبور

دیابت و عسل چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟ عسل برای بیماران دیابتی هم مفید است هم مضر. با رویال همراه باشید.

آیا افرادی که دارای دیابت هستند می توانند عسل مصرف کنند؟ مصرف این ماده خوراکی تاثیری روی سلامتی این افراد می گذارد یا خیر؟عسل چه عوارضی روی سلامتی این افراد میگذارد آیا باعث تغییراتی در سطح قند خون آن ها می شود یا خیر؟
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت ، ممکن است دل‌شان بخواهد که عسل بخورند. با این حال حتما با این سوال مواجه شده اند که آیا مجاز به مصرف عسل هستند یا نه؟

متخصصان معتقدند که مصرف محتاطانه و کنترل شده از عسل طبیعی فرآوری نشده، در صورتی که در چارچوب نیازهای کلی روزانه و کالری های کلی روزانه قرار بگیرد، سطح قند خون را افزایش نخواهد داد.
حتی اگر قند خون بالایی دارید لزومی ندارد که از خوردن این شهد شیرین بپرهیزید زیرا در کنار شیرینی، دارای خواص بیشمار دیگری است. اما مقدار مجاز استفاده از آن را رعایت کنید.

عسل شیرین کننده ای است که تا حدودی قابل مقایسه با شکر است. هر دو حاوی کربوهیدرات هستند. با این حال، ترتیب قرار گرفتن گلوکز و فروکتوز در شکر و قند و عسل، آن ها را کمی از یکدیگر متفاوت می کند. شاخص گلایسمیک عسل از شکر و قند معمولی، پایین تر است ( به ترتیب 55 و 65 ) بنابراین خوردن عسل ممکن است سبب افزایش نسبتا کمتری در مقدار قند خون نسبت به مصرف شکر و قند شود.

درباره ی شمارش کربوهیدرات، مهم است که بدانیم 1 قاشق غذاخوری عسل به عنوان یک وعده ی سروینگ عسل حاوی 15 گرم کربوهیدرات است. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که در دستورالعمل های رژیم های غذایی انجمن دیابت آمریکا و انجمن قلب آمریکا هر دو به کاهش مصرف قند افزوده که شامل شکر و قند و عسل می باشد، توصیه شده است.

عسل، مایعی گران قیمت می باشد که زنبور عسل از شهد گل ها به عمل می آورد. عسل دارای خواص درمانی بسیاری می باشد که از آن برای درمان زخم ها مخصوصا زخم های دیابتی استفاده می کنند. عسل مانند تیغ دو لبه برای کسانی که دچار زخم های دیابتی می شوند، است که می تواند به بهبود زخم یا ایجاد آلودگی های میکروبی و گسترش و شدت زخم منتهی شود.

عسل دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است ( هر چه عسل تیره تر باشد حاوی آنتی اکسیدان های بیشتری است ) و همچنین دارای مقادیر کمی مواد معدنی ، ویتامین B و ویتامین C است. برای قرن ها، عسل به عنوان یک عامل ضد میکروب برای درمان بریدگی ها، زخم، آکنه و دیگر ناراحتی های پوستی استفاده می شده است.

 

 

در برخی از مطالعات، ارتباط استفاده از عسل با کاهش وزن مشخص شده است و برخی مطالعات حتی نشان می‌دهند که پروفایل لیپیدی خون با استفاده از عسل بهبود پیدا می کند. مطالعات دیگری هم هستند که نشان داده اند عسل، اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی دارد.
با این‌حال، فروکتوز همان شیرین کننده اصلی در عسل است و خوردن بیش از 50 گرم فروکتوز در روز می تواند سطح قند خون شما را افزایش دهد و در نتیجه، پروفایل لیپیدی خون را به سطح نامطلوبی برساند که برای سلامتی افراد دیابتی واقعا مضر است.
بنابراین ، افرادی دیابت دارند ، قبل از هر چیز باید نیاز روزانه شان به کالری ها را تعیین کنند تا بتوانند عسل را هم طبق برنامه ریزی و براساس اندازه گیری دقیق بخورند. یک قاشق غذاخوری عسل، 64 کالری دارد و حاوی 8.1 گرم فروکتوز است.

اما کاهش مصرف به این معنا نیست که شما عسل را بطور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنید. طعم عسل کمی شیرین تر از شکر است، بنابراین در دستورهای پخت و پز شما می توانید 1 قسمت عسل را جایگزین یک و یک چهارم قسمت از شکر کنید، این کارموجب کاهش محتوای کربوهیدرات موجود در غذای شما می گردد.

درمان زخم های دیابتی با عسل

برای درمان زخم های دیابتی با استفاده از عسل فقط می توان از عسل های درمانی تولید شده توسط شرکت های دارویی استفاده کرد. البته به صورت مقطعی باید باشد و اگر زخم به درمان جواب نداد و شدیدتر شد، باید استفاده از این دارو قطع و از روش های دیگری تحت نظر پزشک معالج استفاده کرد.
این داروها که از عسل ساخته شده اند، به صورت پماد یا پانسمان های مخصوص آغشته به عسل هستند و هنوز به طور حتم نمی توانیم بگوئیم که تاثیر درمانی شگرفی در درمان زخم دارند.
پمادهای دارویی که از عسل تهیه شده اند، دارای اسیدیته لازم بوده، آب کمی دارند و به عنوان جاذب آب عمل می کنند، همین ویژگی ها سبب می شود که خاصیت ضدباکتریایی داشته باشند.
به طور کلی، استفاده از محصولات جدید مانند یک تیغ دولبه عمل می کند که باید در استفاده از آن ها دقت و توجه کافی از سوی پزشک و بیمار صورت گیرد و در صورت مشاهده هر نوع عارضه ای، درمان با استفاده از محصول مربوطه متوقف شود.

استفاده از عسل طبیعی برای درمان زخم دیابتی ممنوع

استفاده از عسل به صورت سنتی، از هر نوع و به هر شکلی را توصیه نمی کنیم زیرا می تواند با خطرات و آلودگی های میکروبی زیادی همراه باشد و عوارض جبران ناپذیری را برای بیمار ایجاد کند.

درحال حاضر تنها عسلی که برای درمان زخم تایید شده است، عسل خاصی است که به آن عسل مانوکا می گویند و در کشورهای استرالیا و اندونزی وجود دارد. در تولید این نوع عسل زنبورها از گل های خاصی تغذیه می کنند و هیچ نوع ناخالصی ندارد با این حال این عسل ها نیز قبل از توزیع به عنوان دارو با اشعه های مخصوصی استریل می شوند و سپس به عنوان عسل درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.
این نوع عسل ممکن است در کشور ما نیز وجود داشته باشد اما از آنجایی که تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته نمی توانیم استفاده از عسل به صورت سنتی را برای درمان زخم توصیه کنیم.
برای استفاده از عسل برای درمان زخم باید روی آن تحقیقات آزمایشگاهی صورت گیرد و با آزمایش هایی مخصوص، میزان اسیدیته (PH) عسل، میزان آب، شکر و املاح آن مشخص شود.

بیش از 350 نوع عسل در دنیا وجود دارد و اگر عسل های موجود در بازار که بیشتر آنها طبیعی نیستند و حتی عسل هایی که اطمینان به طبیعی و خالص بودن آن ها وجود دارد، روی زخم گذاشته شود علاوه بر اینکه منجر به عفونت می شود، تغذیه مناسبی برای میکروارگانیسم ها و باکتری هایی که در بستر زخم هستند، محسوب می شوند و درمان را سخت تر می کند.

کنترل قند خون اولین گام در بهبود زخم دیابتی

بهترین راه بهبود زخم دیابت ، کنترل قند خون است. در درمان زخم دیابت ابتدا باید قند خون ییمار کنترل شود و اینطور نیست که در شرایط بالا بودن قند خون بتوان با استفاده از یک پانسمان، زخم را ترمیم کرد.
برای زخم های دیابت ، درمان های موازی و متعددی وجود دارد و پزشکان و پرستاران باید از تمام این درمان ها آگاهی داشته باشند. اما نباید به عنوان مثال فقط به استفاده از یک پانسمان به صرف اینکه درمانی نوین است، اکتفا کنند بلکه باید یک دید کلی نگر نسبت به مساله داشته باشند و کاهش قند خون را در اولویت قرار دهند.